Na rynku od 2012 roku. Jesteśmy członkiem Stowarzyszenia Antykwariuszy i Marszandów Polskich.

Manara Milo

Milo Manara (właśc. Maurilio Manara, ur. 12 września 1945 r. w Luson we Włoszech) – włoski scenarzysta, jeden z najwybitniejszych europejskich rysowników komiksowych, klasyk rysunku erotycznego, wielokrotnie przedrukowywany w licznych antologiach. Jego oryginalne prace uchodzą za jedne z częściej licytowanych prac w prestiżowych domach aukcyjnych.

Karierę rysownika rozpoczął w wieku 14 lat, rysując paski komiksowe do włoskich gazet. Tworzenie prac z których jest najbardziej znany, czyli komiksów erotycznych, zaczął w roku 1969, od serii „Genius”. Komiks stał się na tyle popularny, że w kolejnych latach (1971-1973), otrzymał możliwość rysowania następnej serii, tym razem o erotyczno-sensacyjnych przygodach pięknej piratki Jolandy Almavivy.

Drzwi do wielkiej kariery stanęły przed nim otworem wraz z opublikowaniem w magazynie „Pilote” opowieści zatytułowanej „King of The Apes” („Małpi król”), do scenariusza Silverio Pisu (1976). Dzięki sukcesowi tej historii, Manara mógł w końcu rozwinąć skrzydła. W dwa lata później ukazał się jego samodzielny album, który należy już dziś do klasyki: „HP i Giuseppe Bergman”. Podobnie jak „Małpi król” nie jest to komiks erotyczny, lecz raczej przygodowy. Postać „HP” wzorowana jest na osobie Hugo Pratta, przyjaciela i mistrza Manary. Na początku lat 80. XX w. panowie ci nawiązali współpracę, owocem której stały się albumy o kolonizacji obydwu Ameryk: Indiańskie lato i El Gaucho.

W 1983 r. ukazał się kolejny, klasyczny już dzisiaj album komiksowy Manary, zatytułowany Klik. Jest to komiks erotyczny, którego główną bohaterką jest piękna dziennikarka, Klaudia Christiani. Od wydania i sukcesu tego albumu rozpoczęła się dobra passa autora w dziedzinie komiksu erotycznego. Kolejne lata przynosiły dalsze albumy: „Le parfum de l’invisible” („Zapach niewidzialnego”) w 1985 r., „Candide Caméra” („Ukryta kamera”) w 1988 r., „Courts Metrages” („Krótkometrażówki”) w 1989.

W 1990 r. pojawił się album Podróż do Tulum, owoc współpracy Manary z filmowcem Federikiem Fellinim. Komiks ten jest adaptacją scenariusza Felliniego, który nigdy nie miał szans zostać zrealizowany w formie filmu fabularnego. W 1992 r., również we współpracy z Fellinim, powstał album Podróż G. Mastorny, będący podobnie jak Podróż do Tulum, realizacją w postaci komiksu, jednego ze scenariuszy Felliniego.

W 1996 r. został wydany kolejny autorski komiks Manary, który szybko stał się jednym z najbardziej znanych jego dzieł. Chodzi o „Guliverianę”, erotyczną i zabawną parodię klasycznej powieści J. Swifta o przygodach Gulivera. Kolejne lata (1997-1998) to okres bardzo owocnej aktywności twórczej artysty. Ukazały się wtedy takie albumy jak: „Fatal randez-vous” („Fatalne spotkanie”), „Kamasutra”, „WWW”. W tym czasie Manara zilustrował też album zatytułowany „Afrodyta”, będący adaptacją erotycznej noweli Pierre’a Louys.

Jednymi z najnowszych prac Manary są albumy „La Métamorphose de Lucius” („Metamorfoza Lucjusza”, 1999), „Revolution” („Rewolucja”, 2000) i „Piranese – La planéte prison” (Piranese – planeta więzienna). Pierwszy z nich jest adaptacją tekstu z II wieku, stworzonego przez rzymskiego pisarza Apulejusza, drugi to przewrotna satyra na „nowy Olimp”, na którym urzędują ludzie z branży telewizyjnej, oderwani od otaczającej rzeczywistości, trzeci natomiast to komiks SF z elementami erotyki.

W latach 2004–2010 pracował nad serią historyczno-erotyczną Borgia o rzymskiej rodzinie arystokratów i papieży (autorem scenariusza jest Alejandro Jodorowsky).

Obrazu twórczości artysty dopełniają liczne artbooki, jak np. „Women of Manara”, portfolia, takie jak „Dolomites Encantedes” czy „Letters from a Portuguese nun” (Listy od portugalskiej zakonnicy), a także działalność w branży reklamowej (reklama Chanel nr 5 z Czerwonym Kapturkiem) i rozrywkowej (okładki do płyt). Stworzył nawet swoją autorską talię kart do tarota.

Za: wikipedia.

  
  •   
  •   
  •   
  •   
Aktualizacja…
  • Brak produktów w koszyku.
wróć na początek